خدا را شکر که قلعه زباله ای در ایران ساخته نشده وگرنه ملت شریف ایران دیگر زمین و زمان را به هم می دوختند و جنجال و کولی بازی که فقر و محرومیت تا کجا ؟!!! حالا دیگر باید در خانه های زباله ای زندگی کنیم !!! من نمی دانم این احساس " خود بدبخت انگاری " از کجا به جان مردم ما افتاده ؟! بروید هندوستان ببینید که چند میلیون نفر در خیابان زندگی می کنند همان کنار خیابان متولد می شوند و زندگی می کنند و می میرند . اما نکته مهمش : نه تنها احساس بدبختی نمی کنند بلکه صبح تا شب هم شکر خدا را می کنن که زنده اند ! من فکر می کنم مردم ما بیشتر از لیاقتشان دارند که اینطور ناشکر و پررو شده اند .